| In memoriam: Michel Duyx (11-5-1948 5-9-2020) |
 |
| Michel overleed op zaterdag 5 september na een lang ziekbed thuis in de nabijheid van zijn familie. In kleine kring wordt zaterdag 12 september afscheid van hem genomen. |
 Kleine pretoogjes en een lach op zijn gezicht. Zo kennen wij bij Roda Conditie onze Michel Duyx en zo willen we hem ook graag in onze herinneringen blijven bewaren. Michel overleed zaterdag 5 september na een lang ziekbed thuis in de nabijheid van zijn familie.Michel was een bijzonder mens met veel verschillende levensfacetten. Hij was wetenschapper, maar ook clown om maar eens twee uitersten te noemen. Hij was een man, die van aanpakken hield, maar hij kon het werk ook weer net zo gemakkelijk uit zijn handen laten vallen, zeker als het zijn eigen huis en erf betrof. Michel Duyx was vanaf zijn afstuderen met hart en ziel bezig met zijn werk op de VU. Begonnen als student assistent is hij tot zijn pensionering als docent aan de universiteit verbonden geweest. Hij heeft mede de lesmethoden opgezet om tandartsen sociale vaardigheden te leren. In zijn woorden: Aan het gebit zit ook een mens vast met angsten en pijnen, waarmee gecommuniceerd moet worden. Voor en tijdens zijn studie was hij onder meer vrachtwagenchauffeur, pakketbezorger, kassier en ook nog oproepkracht van de strooiploeg in Amsterdam. Knutselen aan auto’s was zijn lust en zijn leven, hetgeen iedereen nog steeds kan waarnemen. |
 Michel Duyx was ook sportman. Hij was tanig, sterk en leek onvermoeibaar. Hij wilde graag winnen en dat hebben zijn sportvrienden bij Roda Conditie ook gemerkt. Zijn trainster: Michel verscheen altijd laat op de training, hij omzeilde de warming-up. Hij heeft de wintersport in Oostenrijk samen met zijn oude collega en vriend Johan Kieft ontdekt, toen ze beide kampten met relatieproblemen. Skiën bleek de beste therapie om alle sores te vergeten. Skiën deed hij ook vanaf 1999 bij Roda Conditie, waar vanaf 1996 lid was, en later in de vriendenclub, die daaruit voort is gekomen. Hij was een natuurtalent, maar vond dat toch niet genoeg. Hij bleef schaven aan zijn techniek en gaf dat ook graag door aan zijn Roda vrienden en vriendinnen. Ook in de vakantie bleef hij een behulpzame docent maar dan op sportgebied. Voor de club heeft hij jarenlang ook in de kascommissie gezeten.Der Herr Professor, zoals ze hem in Oostenrijkse hotels wel eens noemden, hield van de skisport, maar vermaakte zich ook kostelijk met zijn skimaatjes. Hij deed als laatste het licht uit in de hotelbar en stond weer evenzo vrolijk ’s morgens vroeg op zijn slippertjes in de sneeuw op de skibus te wachten. Hij bracht leven in de brouwerij met zijn vrolijke uitspattingen en zijn professorale humor. Zo’n bijzonder mens ga je missen. CdH |